توسعه ی یک الگوریتم تناظریابی امتیاز محور با تمرکز بر مدل سازی و بهینه سازی وزن متغیرها

تعیین موقعیت در محیط شبکه مستلزم فرایندی است که بتواند مختصات خام به دست آمده از حسگرهای موقعیت یابی را بر روی یال های آن شبکه تصویر نماید. این فرایند به تناظریابی نقشه موسوم است. لزوم وجود چنین فرایندی ناشی از وجود خطای ناگزیر در تعیین موقعیت کاربر و نقشه ی شبکه ی راه ها می باشد. از این رو انجام تناظریابی برای موقعیت اشیاء متحرک به روی شبکه ای که در درون آن واقع شده اند، لازمه ی ارائه ی هر سرویس مکان مبنا در محیط شبکه می باشد. تا کنون، برای این منظور الگوریتم های مختلفی توسعه داده شده اند. در این مقاله ابتدا مروری کوتاه بر انواع تناظریابی هندسی که پایه ای ترین نوع تناظریابی است، صورت می گیرد. سپس یک الگوریتم تناظریابی امتیاز محور ارائه و وزن پارامترهای استفاده شده در آن در هر مرحله به روش تجربی بهینه سازی می شود. در الگوریتم پیشنهادی، از سه مؤلفه ی فاصله، همسویی، و موقعیت نسبی به عنوان متغیر های ورودی به فرایند تناظریابی استفاده می شود. برای متغیر موقعیت نسبی چهار فرم مدل سازی مختلف صورت گرفته است و با مقایسه ی نتایج حاصل از هر یک، مدل 'زاویه ی مقابل' به عنوان مدل بهینه مورد شناسایی قرار می گیرد. مقایسه ای بین عملکرد الگوریتم تناظریابی پیشنهادی با الگوریتم های تناظریابی هم تراز از نظر پیچیدگی صورت پذیرفت که حاکی از برتری نسبی الگوریتم پیشنهادی در این مطالعه بود. در ارزیابی انجام شده، این الگوریتم در 5/95 درصد موارد تناظریابی، مسیر حرکت وسیله نقلیه را به درستی شناسایی می کند.